توی مجله فارغ التحصیلیم که گفته بود " بزرگ ترین درسی که از دانشگاه گرفتی چی بود" جواب دادم : آدما بعد از یه مدت از زندگیت حذف میشن
هنوز هم بر این عقیده هستم که یه عده از زندگی آدم حذف میشن ولو این که 10 سال باهاشون باشی ! دلایل مختلفی روی این موضوع حکم فرمایی میکنه ! حالا میخواد دوری باشه ، تغییر اخلاقیت باشه یا این که یارو اصن ازدواج کنه و ... . حالا بحث اساسی در اینجا اینه که آیا ما باید رابطه رو که تشکیل دادیم حفظم کنیم یا نه ؟ والا این قضیه برا من خودش یه مشکل اساسی هست.
آدمی نبودم توی این 23 سال که یه رابطه بلند مدت رو با رفیقام ادامه بدم. سعید که سعید بود و هر روز با هم تلفنی در ارتباط بودیم بعد از یه سال دانشگاه اومدن حذف شد از زندگیم ... یه مدت ناراحت بودم که شاید من باید پی قضیه رو میگرفتم و ادامه دهنده میبودم ! به قول معروفی گهی زین به پشت و گه پشت به زین ! همیشه نمیشه که اون زنگ بزنه، قرار ست کنه، بهت بگه "عزیزم کی کجا باشم" !!!
با وارد شدن به مرحله ی جدیدی از زندگی که همین کارشناسی ارشد باشه ! ( ناموسا هنوز که هنوزه در خودم ارشد بودن رو نمیبینم ) دارم دوباره وارد اون حالت میشم که حس میکنم یه سری از رفیقا خواه و ناخواه از دست خواهم داد. این بار فرق داره... مشکلی که این بار داره اینه که فکر نکنم آدمی دیگه بمونه که بتونه جایگزینشون بشه...
این پست هم تقدیم به تمامی رفقایی که شاید رابطه ما بعد از این چند سال سرد و دلگیر و چرکین بشه
- ۹۵/۰۶/۲۱